STING Cały ten czas BACK Popatrzyłem sobię wczoraj na rzekę Ujrzałem miasto spowite mgłą i starą wieżę kościelną W której bawią się mewy Zobaczyłem także smutne wiejskie konie idące do domu W sodowym świetle Dwuch księży na promie Pażdziernikowe gęsi w zimową noc Przez cały ten czas rzeka nieustannie płynęła do morza Dwaj księża przyszli wczoraj do naszego domu jeden młody, drugi stary, aby zaoferować modlitwę za umierających Odprawić ostatnią posługę Jeden by się uczyć, drugi by nauczać Którędy wieją zimne wiatry Krzątacąc się i trzepocąc swoją duchowną czernią Jak mordercy kruków Przez cały ten czas rzeka nieustannie płynęła do morza Gdybym miał wybierać to pochowałbym staruszka na rzece Błogosławieni są ubodzy, gdyż to właśnie oni mają odzidziczyć ziemię Lepiej byc biednym niż bogaczem w uchu igielnym Gdy wypowiedziano te słowa mogę przysiąc iż usłyszałem śmiech staruszka "Na cóż ma przydać się zużyty świat i czy w ogóle warto go mieć." A przez cały ten czas rzeka płynęła jak cicha łza A przez cały ten czas rzeka płynęła Ojcze, jeśli Jezus istnieje to jak to się stało że nigdy tu nie mieszkał Nauczyciele powiedzieli nam że Rzymianie wybudowali to miejsce Wznieśli mur i wieżę, igranicę cesarstwa - miasto Garrison Żyli i umarli, modlili się do swoich bogów Ale kamienni bogowie nawet nie wydali dźwieku A potem ich cesarstwo rozsypało się To co jedynie pozostało to kamienie, które odkryli robotnicy A przez cały ten czas rzeka płynęła w swietle północnego słońca Gdybym miał jakiś wybór to wziąłbym łódź na rzekę W zgrupowaniach ludzie dostają obłędu Lecz polepsza im się w pojedynkę Szaleję Za Tobą BACK Rzut kamieniem od Jerusalem Przemierzałem samotną milę w świetle księżyca Miliony gwiazd rozświetlały mi noc Moje serce zagubione na odległej planecie Krążącej wokół kwietniowego księżyca Wirującego po sklepieniu smutku Bez Ciebie przepadłem Bez Ciebie przepadłem Moje całe królestwo starte na pył Pochłonięte przez morze Szaleję za tobą Szaleję za tobą W ciemnych i wyludnionych dolinach Słyszałem antyczną pieśń smutku Przy każdym kroku myśl o tobie Każdy krok tylko ty Każda gwiazda, drobina piasku Resztki oceanu suszy Powiedzcie, Jak długo jeszcze? Jak długo? Mówią że miasto leży na pustyni Próżność antycznego władcy Lecz to miasto obrucone w gruzy Gdzie wycie wiatru i sępi śpiew Oto dzieło człowieka Wynik jego ambicji Moje życie uczyniłabyś więzieniem Gdybyś została czyjąś żoną Każde więzienie obrócone w pył Moi wrogowie na wolności Szaleję za tobą Szaleję za tobą A jeszcze nigdy w moim życiu Nie byłem tak samotny jak teraz Roszczę prawa do wszystkiego co widzę Lecz jest to bez znaczenia Bo historia nie zna zwycięstw bez miłości Rzut kamieniem od Jerusalem Przemierzałem samotną milę w świetle księżyca Miliony gwiazd rozświetlały mi noc Moje serce zagubione na odległej planecie Która krąży wokół kwietniowego księżyca Wirującego po sklepieniu smutku Bez Ciebie przepadłem Bez Ciebie przepadłem Mimo że nosisz klucze do ruin Wszystkiego co widzę Więzienia obrócone w pył Wrogowie na wolności Me królestwa starte na pył Pochłonięte przez morza Szaleję za tobą Szaleję za tobą Rozszalałe Morze BACK Dziś wieczorem znowu ujrzałem Czarny żagiel na blado-żółtym niebie I tak jak przedtem, za chwilę Zniknęło tam gdzie szare mewy kierują swój lot. Jeśli to się powtórzy, zacznę się martwić Bo jedynie dziwny statek mógłby latać Mój rozsądek bada wzrokiem horyzont W świetle ciemniejącego nieba Tamtej nocy gdy chodziłem we śnie Zabrnąłem aż do brzegu morza I płynąłem z księżycem i jego kochanką Aż straciłem z oczu ląd Płynąłem aż noc stała się rankiem Czarny żagiel na czerwieniącym się niebie Znalazłem się na pokładzie kołyszącego się statku Tak daleko, gdzie już brak szarych mew Dookoła mnie była cisza Jakby szydząca z wątłych ludzkich nadziei I znak zapytania zawisł na rozpiętych żaglach Bo wiatr zamarł pomiędzy linami Może spałem przez godzinę Może przez cały dzień Bo obudziłem się w łóżku z białego lnu A niebo było w kolorze gliny Na początku jedynie szelest żagli I łagodny powiew na mojej twarzy Lecz sznur galopujących białych koni Rzekł że już wkrótce zaczynamy bieg Łagodny poszept przeistoczył się w wycie A szare niebo nabrało gniewnej czerni Moje oczy pełne obaw badały horyzont A za moimi plecami zbierało się morze Czy ujrzałem cień żeglarza Na mostku przez okno sterówki Tkwiącego przy kole sterowym Gdy mrużyłem oczy w deszczu Bo statek skierował się na wiatr Naprzeciw obięciom burzy A pod czapką żeglarza Ujrzałem twarz mego ojca Jeśli odmawiasz dzisiejszą modlitwę Oferuj ją za mnie Gdy most do nieba jest rozbity A ty zagubiony na szalejącym morzu Zagubiony na szalejącym morzu Gdy spadają aniołowie BACK Tak wysoko ponad światem aniołowie Oglądają nas śpiących tej nocy A pod spodem most z gwiazd Śnimy w przekonaniu o bezpieczeństwie Ale może to sen wyśnił nas Unoszących się wraz z mewami Siedzących okrakiem na grzbietach orłów Kiedy aniołowie spadają Cienie na ścianie W nawoływaniach piorunów Coś prześladuje nas wszystkich Gdy aniołowie spadają Zdejmij krzyż twojego ojca Delikatnie ze ściany A cień ciągle pozostanie Zobacz upadki kościołów W potężnych sklepieniach dźwięku Wszystko co zawierają A jednak wszystkie rozdarte dusze Wszystkich rozdartych ludzi Szukających swoich zagubionych domów Wleką się do ruin Z poziomych równin Aby szperać pośród grobowców Kiedy aniołowie spadają Cienie na ścianie W nawoływaniach pioruna Coś przesladuje nas wszystkich Gdy aniołowie spadają Oto moje stopy Oto moje ręce Oto moje dzieci A to moje żądania Sprowadź anioły Weź ich z moich oczu Bo nigdy nie chcę widzieć Milionów słońc o północy Twoje ręce są puste Ulice są puste Nie możesz nami kontrolować Nie możesz już więcej nami kontrolować Przynieś Mi Noc BACK Popołudnie minęło mnie Wieczór na niebie rozwija swe żagle Oczekując na jutrzejszy dzień Po prostu kolejny dzień Bóg już pożegnał się z wczorajszym dniem Przynieś mi noc Abym nie mógł wytrzymać kolejnej godziny dziennego światła Przynieś mi noc Abym nie mógł wytrzymać kolejnej godziny dziennego światła Przyszłość jest jedynie znakiem zapytania Który unosi się nad moja głową w ciemnościach Nic nie widzę, bo jasność Oślepia mnie Bóg pożegnał się już z wczorajszym dniem Przynieś mi noc Abym nie mógł wytrzymać kolejnej godziny dziennego światła Przynieś mi noc Abym nie mógł wytrzymać kolejnej godziny dziennego światła Przynieś mi noc Abym nie mógł wytrzymać kolejnej godziny dziennego światła Doprowadzony do łez BACK Jak możesz mówić że nie jesteś za to odpowiedzialny? Co to ma ze mną wspólnego? Jaka jest moja reakcja, a jaka powinna być? W obliczu takiego okrucieństwa doprowadzony do łez doprowadzony do łez doprowadzony do łez Ukrywam twarz w swoich dłoniach, wstyd ściska mi gardło Mój byt jest ograniczony do bezsensownego przyjęcia Wygląda na to że gdy umierają jacyś niewinni Jedyne co możemy im zaoferować to strona w jakimś magazynie Za dużo kamer a za mało jedzenia Bo właśnie dokładnie to zobaczyliśmy doprowadzeni do łez doprowadzeni do łez doprowadzeni do łez Protestowanie nic nie da, nic nie może się udać Co stanie się z naszym światem, kto wie co zrobić doprowadzony do łez doprowadzony do łez doprowadzony do łez Gdybym Kiedyś Utracił Wiarę w Ciebię BACK Mogłabyś powiedzieć że utraciłem wiarę w naukę i postęp Mogłabyś powiedzieć że utraciłem wiarę w kościół święty Mogłabyś powiedzieć że straciłem orientację Mogłabyś to wszystko powiedzieć nawet więcej ale Jeśli kiedykolwiek utracę wiarę w Ciebie Już nic nie pozostanie do zrobienia Ktoś by powiedział że jestem zagubionym człowiekiem w zagubionym świecie Mogłabyś powiedzieć że utraciłem wiarę w ludzi z telewizji Mogłabyś powiedzieć że utraciłem wiarę w naszych polityków Oni wszyscy są dla mnie jak prowadzący teleturnieje Jeśli kiedyś utracę wiarę w ciebie To nie pozostanie mi już nic do zrobienia Mógłbym zaginąć w ich kłamstwach bez śladu Ale za każdym razem gdy zamykam oczy widzę twoją twarz Nigdy nie widziałem cudów techniki Które z błogosławieństwa nie przeistoczyły sie w przekleństwo Nigdy nie widziałem zbrojnego rozstrzygnięcia Które nie przyniosłoby czegoś gorszego ale Pozwól mi wypowiedzieć to najpierw Jeśli kiedykolwiek utracę wiarę w Ciebie To nie pozostanie mi już nic do zrobienia Powrót